Yıl 1966 ilk
okula başlamanın vermiş olduğu heyecanı az çok hepimiz hatırlarız. Benimki bir
başka heyecandı. Benden önce okula başlamış iki ablam vardı. Annem ve babamda
benim okula başlamam bir heyecan yaratmamıştı yani. Onlar için okula başlamam
olağan bir olaydı. O yıllarda okullarda pek fazla öğretmen bulunmuyordu her
halde. Öğretmenimiz aynı zamanda okulun başöğretmeniydi. Ara sıra derse geliyor
bizlere bir şeyler söylüyor bizde kendi başımıza yapmaya çalışıyorduk. Kimi
sınıfta güreş tutuyor kimisi kavga ediyor kimisi şakalaşıyor gürültü had
safhada. Bir gün öğretmen sınıfa girdi çok fazla gürültü yaptığımız için ben
dahil beş altı kişi öğretmenin dayağının ne olduğunu iyice öğrenmiştik.
Hayatımın en korkunç dayağıydı. Ellerim bacaklarım koptu sanmıştım.
O günden sonra
okul benim için korkulacak bir yerdi hep öyle kaldı. Günler haftaları haftalar
ayları kovaladı bazı arkadaşlarım okumayı öğrenmeye başlamışlar. Okumayı
öğrenenlere öğretmen okuma kitabı veriyor. Sınıfın ekseriyeti okuma kitabı
sahibi oldu. Okumayı öğrenemeyenlerin içindeydim ve hep böyle kalacağım korkusu
beni daha korkutuyordu. Babam marangozdu okuma fişlerinin takılacağı bir
düzenek için öğretmenimiz beni ve babamın ortağının oğlu olan arkadaşımı
marangoz atölyesine gönderdi. Biz okuma fişlerinin takılacağı bir düzeneği
getirince arkadaşım öğretmenden ikimiz için okuma kitabı istedi öğretmenimizde
verdi. Ben eve okuma kitabıyla gidince babam, annem ve ablalarım benim okuyarak
bu kitabı kazandığımı sandılar bende öyle bilinsin istedim ve sustum. Halbuki
bende okuma adına tık yok beni gayrete getirecek hiç bir faaliyette yok.
Öğretmenim dahil herkes kendi derdinde. Ben okumayı bilmiyorum. Bunun nasıl bir
kompleks olduğunu bilemezsiniz. Bir gün benim okuyamadığımı öğretmenim fark
etti. İşte o gün dayağın nelere kadir olduğunu bir kere daha öğrendim.
Öğretmenim o kadar temiz bir dayak attı ki sınıfın önünde ertesi gün verdiği
okuma parçasını nasıl okuduğumu hala inanamıyorum. Matematik, Hayat Bilgisi,
Resim, Müzik bunlarla ilgili hatırımda hiç bir şey yok.
Böyle bir okul anım vardı okumak adına paylaşmak bu zaman
nasipmiş.
